English English

English

Útdráttur

Í þessari grein eru færð rök fyrir því að íslensku galdrastafirnir séu „jaðargrein“ af mun útbreiddari evrópskri dulhyggjuhefð. Myndrænir og hugmyndafræðilegir eiginleikar þeirra benda til tengsla við galdrabækur (grimoire) frá miðöldum og árnýöld, einkum þær sem tilheyra hinni svokölluðu Salómonshefð. Hér er því haldið fram að galdrastafir hafi orðið til við samruna ólíkra hugmynda úr evrópskum lærdómshefðum á borð við Goetia en í því tilfelli hafi djöfullega þættinum í Goetiu verið ýtt til hliðar og kraftar hans yfirfærðir á táknrænt afl stafanna sjálfra. Íslenska galdrastafahefðin endurspeglar þannig staðbundna, afgoðavædda og alþýðlega útfærslu á helgisiðatengdri galdrahefð endurreisnarinnar og tímans eftir hana, mótaða af miðlun dulfræðilegrar þekkingar frá Miðjarðarhafssvæðinu til norrænna jaðarsvæða.